Ιστορία Παγκοσμίου Θεάτρου IV (20ος αιώνας)
ΜΑΡΙΝΑ-ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΚΟΤΖΑΜΑΝΗ
Το μάθημα αυτό εισάγει τους φοιτητές στην ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου τον 20ο αιώνα, με έμφαση στις εξελίξεις στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ έως το 1968. Επικεντρώνεται σε ό,τι αφορά στη θεατρική παραγωγή, από την αρχιτεκτονική των θεάτρων και την σύσταση των θιάσων έως την οργάνωση των παραστάσεων και το ύφος της υπόκρισης. Παράλληλα, ερευνάται η σχέση της θεατρικής παραγωγής με σημαντικά αισθητικά ρεύματα της περιόδου όπως ο νατουραλισμός, ο συμβολισμός και ο εξπρεσιονισμός. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη γένεση του θεάτρου των σκηνοθετών τον ύστερο 19ο αιώνα, που καθορίζει όλο το μεταγενέστερο θέατρο. Ως προς την δραματολογία, το μάθημα εστιάζει στις υφολογικές καινοτομίες κορυφαίων συγγραφέων των αρχών του 20ου αιώνα όπως του Ίψεν, του Τσέχωφ και του Στρίντμπεργκ.
Λιγότερα
Το μάθημα αυτό εισάγει τους φοιτητές στην ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου τον 20ο αιώνα, με έμφαση στις εξελίξεις στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ έως το 1968. Επικεντρώνεται σε ό,τι αφορά στη θεατρική παραγωγή, από την αρχιτεκτονική των θεάτρων και την σύσταση των θιάσων έως την οργάνωση των παραστάσεων και το ύφος της υπόκρισης. Παράλληλα, ερευνάται η σχέση της θεατρικής παραγωγής με σημαντικά αισθητικά ρεύματα της περιόδου όπως ο νατουραλισμός, ο συμβολισμός και ο εξπρεσιονισμός. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη γένεση του θεάτρου των σκηνοθετών τον ύστερο 19ο αιώνα, που καθορίζει όλο το μεταγενέστερο θέατρο. Ως προς την δραματολογία, το μάθημα εστιάζει στις υφολογικές καινοτομίες κορυφαίων συγγραφέων των αρχών του 20ου αιώνα όπως του Ίψεν, του Τσέχωφ και του Στρίντμπεργκ.
Το μάθημα αυτό εισάγει τους φοιτητές στην ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου τον 20ο αιώνα, με έμφαση στις εξελίξεις στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ έως το 1968. Επικεντρώνεται σε ό,τι αφορά στη θεατρική παραγωγή, από την αρχιτεκτονική των θεάτρων και την σύσταση των θιάσων έως την οργάνωση των παραστάσεων και το ύφος της υπόκρισης. Παράλληλα, ερευνάται η σχέση της θεατρικής παραγωγής με σημαντικά αισθητικά ρεύματα της περιόδου όπως ο νατουραλισμός, ο συμβολισμός και ο εξπρεσιονισμός. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη γένεση του θεάτρου των σκηνοθετών τον ύστερο 19ο αιώνα, που καθορίζει όλο το μεταγενέστερο θέατρο. Ως προς την δραματολογία, το μάθημα εστιάζει στις υφολογικές καινοτομίες κορυφαίων συγγραφέων των αρχών του 20ου αιώνα όπως του Ίψεν, του Τσέχωφ και του Στρίντμπεργκ.
