ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗΣ: ΘΕΩΡΙΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΗ (Προαπαιτούμενο για τα μαθήματα Υποκριτικής της κατεύθυνσης Θεατρικής Πρακτικής) (02ΥΕ058)
Γιάννης Λεοντάρης
Το μάθημα συνδυάζει τη θεωρητική γνώση με την πρακτική εξάσκηση και έχει χαρακτήρα εισαγωγικό. Απευθύνεται σε όλους τους φοιτητές/τριες οι οποίοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν στη συνέχεια τον κύκλο των μαθημάτων της Υποκριτικής τα οποία προσφέρονται στο 3ο και 4ο έτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών. Αποτελεί προαπαιτούμενο μάθημα για τα μαθήματα ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ Ι, ΙΙ, ΙΙΙ και IV. Στόχοι του μαθήματος: από τη μία, η εξοικείωση των φοιτητών/τριών με βασικά θεωρητικά ζητήματα γύρω από τη φύση της δουλειάς του ηθοποιού στο θέατρο και τον κινηματογράφο και τη λειτουργία των εκφραστικών του εργαλείων.
Οι φοιτητές/τριες έρχονται σε επαφή με θεωρητικά κείμενα παιδαγωγών του θεάτρου (Στανισλάβσκι, Μέγιερχολντ, Γκροτόφσκι, Νοβαρινά, Μπρουκ, Όιντα, Βασίλιεφ κ.α.) και θεωρητικών του κινηματογράφου (Πουντόβκιν, Μπαζέν, Μπάλαζ κ.α.). Δεύτερος στόχος η βασική πρακτική εξάσκηση σε συνθήκες σκηνικής παρουσίας. Οι φοιτητές/τριες εξασκούνται στη δημιουργία συνθηκών εγρήγορσης απέναντι στα πάσης φύσεως ερεθίσματα που δίνονται από το εξωτερικό περιβάλλον, το σκηνικό χώρο και τους συμπαίκτες. Η διαρκής εγρήγορση αποτελεί τη βάση για τη δημιουργική σωματική παρουσία του ηθοποιού πάνω στη σκηνή. Μαθαίνουν επίσης, είτε μιλούν είτε κινούνται επί σκηνής, να μάθουν να είναι απολύτως συγκεκριμένοι στην απεύθυνση και στους στόχους τους. Να αναζητούν το απλό. Να επιδιώκουν σωματικά την συγκεκριμένη «πράξη».
(ENG)
The course combines theoretical knowledge with practical practice and has an introductory character. It is addressed to all the students of the Department who wish to attend the course of Acting courses which are offered in the 3rd and 4th year. It is a prerequisite course for the courses ACTING I, II, III and IV. Objectives of the course: on the one hand, to acquaint students with basic theoretical issues around the nature of the actor's work in theater and cinema, the operation of his expressive tools and the management of the text (script or drama). The students come in contact with the theoretical texts of theater educators (Stanislavsky, Meyerhold, Grotowski, Novarina, Brook, Oida, Vasiliev, etc.) and film theorists (Pudovkin, Bazen, Balaz, etc.). The second goal is the basic practical training of the students in conditions of stage presence. Students are trained to create alert conditions against all kinds of stimuli given by the external environment, the stage space and teammates. Constant vigilance is the basis for the creative physical presence of the actor on stage. They also learn, whether they speak or move on stage, to learn to be completely specific in their direction and goals. To look for the simple. To physically pursue this "act"
ΛιγότεραΤο μάθημα συνδυάζει τη θεωρητική γνώση με την πρακτική εξάσκηση και έχει χαρακτήρα εισαγωγικό. Απευθύνεται σε όλους τους φοιτητές/τριες οι οποίοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν στη συνέχεια τον κύκλο των μαθημάτων της Υποκριτικής τα οποία προσφέρονται στο 3ο και 4ο έτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών. Αποτελεί προαπαιτούμενο μάθημα για τα μαθήματα ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ Ι, ΙΙ, ΙΙΙ και IV. Στόχοι του μαθήματος: από τη μία, η εξοικείωση των φοιτητών/τριών με βασικά θεωρητικά ζητήματα γύρω από τη φύση της δουλειάς του ηθοποιού στο θέατρο και τον κινηματογράφο και τη λειτουργία των εκφραστικών του εργαλείων.
Οι φοιτητές/τριες έρχονται σε επαφή με θεωρητικά κείμενα παιδαγωγών του θεάτρου (Στανισλάβσκι, Μέγιερχολντ, Γκροτόφσκι, Νοβαρινά, Μπρουκ, Όιντα, Βασίλιεφ κ.α.) και θεωρητικών του κινηματογράφου (Πουντόβκιν, Μπαζέν, Μπάλαζ κ.α.). Δεύτερος στόχος η βασική πρακτική εξάσκηση σε συνθήκες σκηνικής παρουσίας. Οι φοιτητές/τριες εξασκούνται στη δημιουργία συνθηκών εγρήγορσης απέναντι στα πάσης φύσεως ερε
Το μάθημα συνδυάζει τη θεωρητική γνώση με την πρακτική εξάσκηση και έχει χαρακτήρα εισαγωγικό. Απευθύνεται σε όλους τους φοιτητές/τριες οι οποίοι επιθυμούν να παρακολουθήσουν στη συνέχεια τον κύκλο των μαθημάτων της Υποκριτικής τα οποία προσφέρονται στο 3ο και 4ο έτος του Τμήματος Θεατρικών Σπουδών. Αποτελεί προαπαιτούμενο μάθημα για τα μαθήματα ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΗ Ι, ΙΙ, ΙΙΙ και IV. Στόχοι του μαθήματος: από τη μία, η εξοικείωση των φοιτητών/τριών με βασικά θεωρητικά ζητήματα γύρω από τη φύση της δουλειάς του ηθοποιού στο θέατρο και τον κινηματογράφο και τη λειτουργία των εκφραστικών του εργαλείων.
Οι φοιτητές/τριες έρχονται σε επαφή με θεωρητικά κείμενα παιδαγωγών του θεάτρου (Στανισλάβσκι, Μέγιερχολντ, Γκροτόφσκι, Νοβαρινά, Μπρουκ, Όιντα, Βασίλιεφ κ.α.) και θεωρητικών του κινηματογράφου (Πουντόβκιν, Μπαζέν, Μπάλαζ κ.α.). Δεύτερος στόχος η βασική πρακτική εξάσκηση σε συνθήκες σκηνικής παρουσίας. Οι φοιτητές/τριες εξασκούνται στη δημιουργία συνθηκών εγρήγορσης απέναντι στα πάσης φύσεως ερε
Πληροφορίες
Μαθησιακοί στόχοι
Τα μαθησιακά αποτελέσματα για τον φοιτητή που αξιολογείται επιτυχώς στο μάθημα, περιλαμβάνουν τα εξής επίπεδα μάθησης
1. Τη γνώση
Στο πεδίο της θεωρίας:
Αρχικά τίθεται υπό συζήτηση η έννοια της σκηνικής έκθεσης σε αντιπαράθεση με την κινηματογραφική παρουσία, καθώς και η σχέση ανάμεσα στην αναλυτική σκέψη και την λειτουργία του τυχαίου στη δουλειά του ηθοποιού στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Επίσης, ο φοιτητής/τρια κατανοεί τις διαφορές ανάμεσα στη φύση της δουλειάς του ηθοποιού στα δύο μέσα, ως προς τη χρονικότητα, τον χώρο και τη λειτουργία εκφραστικών εργαλείων όπως η φωνή, το πρόσωπο, το σώμα. Τέλος, συζητά ζητήματα που σχετίζονται με τα όρια της θεατρικής σκηνής καθώς και με την ρευστότητα των ορίων ανάμεσα στον επαγγελματία ηθοποιό και τον ηθοποιό ως κοινωνικό υποκείμενο, ως επιτελεστική παρουσία. Επίσης ο φοιτητής/τρια εισάγεται στις βασικές αρχές της υποκριτικής τέχνης μέσω συνοπτικής ανασκόπησης απόψεων σημαντικών παιδαγωγών του θεάτρου (Στανισλάβσκι, Μέγιερχολντ, Γκροτόφσκι, Μπρουκ, Όιντα, Μπάρμπα κ.α.).
Στο πεδίο της εφαρμογής:
-Αναγνωρίζει τα πάσης φύσεως ερεθίσματα που δίνονται επί σκηνής από το εξωτερικό περιβάλλον, το σκηνικό χώρο και τους συμπαίκτες, διευρύνοντας την κιναισθητική του απόκριση (kinaesthetic response).
-Προσδιορίζει και επινοεί συγκεκριμένα «σημεία αυτοσυγκέντρωσης» κατά τη διάρκεια των θεατρικών αυτοσχεδιασμών μαθαίνοντας έτσι να βρίσκεται διαρκώς εν εγρηγόρσει.
-Αναζητά την συγκεκριμένη και εστιασμένη απεύθυνση του θεατρικού λόγου και επιδιώκει τη συγκεκριμένη θεατρική δράση.
-Πειθαρχεί σε συνθήκες ομαδικής δράσης.
-Είναι σε θέση να αναγνωρίζει βασικά εργαλεία του θεατρικού αυτοσχεδιασμού.
2. Την καλλιτεχνική έκφραση
-Εξασκεί συνειδητά και συστηματικά επί σκηνής τις αισθήσεις του, με στόχο την αποφυγή της σκηνικής εσωστρέφειας.
–Αφηγείται ένα απόσπασμα λογοτεχνικού κειμένου μπροστά σε ακροατήριο.
-Ερμηνεύει θεατρικά ένα τραγούδι στο πλαίσιο συγκεκριμένης σκηνικής συνθήκης.
Μέθοδοι αξιολόγησης
Ο τελικός βαθμός αξιολόγησης προκύπτει από συνδυασμό της επίδοσης στη γραπτή εξέταση και τις σκηνικές εφαρμογές (70% ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΔΟΣΗ ΚΑΙ 30% ΓΡΑΠΤΗ ΕΞΕΤΑΣΗ).
- Τελική ατομική και ομαδική παρουσίαση με τη μορφή πρακτικών σκηνικών εφαρμογών.
Η αξιολόγηση είναι ατομική και εξετάζει το βαθμό πληρότητας της καλλιτεχνικής κατάρτισης του φοιτητή βάσει των παρακάτω κριτηρίων:
- Διαθεσιμότητα και εργατικότητα κατά τις πρόβες προετοιμασίας
- Ικανότητα αφομοίωσης σκηνικών οδηγιών
- Σκηνική διαχείριση λογοτεχνικού κειμένου
- Σκηνικά αντανακλαστικά επικοινωνίας
- Σκηνική διαχείριση συναισθηματικού φορτίου μέσω της ερμηνείας ενός τραγουδιού.
Στα καλλιτεχνικά μαθήματα, ειδικά στους τομείς της Υποκριτικής και της Σκηνοθεσίας, τα κριτήρια αξιολόγησης τα κριτήρια εμπεριέχουν πάντοτε ένα βαθμό υποκειμενισμού. Για να αποφευχθεί ο κίνδυνος αδικιών ή έντονου υποκειμενισμού, οι αξιολογήσεις και οι παρατηρήσεις γίνονται δημόσια κατά τη διάρκεια των μαθημάτων. Επίσης, στην αρχή του εξαμήνου οι φοιτητές πληροφορούνται τα ειδικά κριτήρια αξιολόγησης που ισχύουν για το συγκεκριμένο μάθημα.
- Γραπτή εξέταση κατά την οποία αξιολογείται η θεωρητική κατάρτιση των φοιτητών πάνω σε βασικές αρχές της θεωρίας της Υποκριτικής τέχνης οι οποίες διδάχθηκαν στο μάθημα και περιέχονται στην προτεινόμενη βιβλιογραφία. Η εξεταστέα ύλη του μαθήματος γνωστοποιείται στους φοιτητές εγκαίρως.
Βιβλιογραφία
- Αδάμου Χριστίνα (επιμ.), Ο ηθοποιός ανάμεσα στη σκηνή και την οθόνη, Αθήνα, Καστανιώτης, 2008.
- Barba, E. & Savarese. N, Η Μυστική Τέχνη του Ηθοποιού, Αθήνα, Κοαν, 2008.
- Braun, Ed. (2016) Meyerhold on Theater. London: Methuen.
- Dusigne, J-F. (2002). Από το Θέατρο Τέχνης στην τέχνη του θεάτρου. Επιλογή και απόδοση: Μάγια Λυμπεροπούλου. Πάτρα: ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας.
- Λεκόκ Ζακ, Το ποιητικό σώμα, Αθήνα, Κοάν, 2005.
- Λεοντάρης Γιάννης, Ναρκοπέδια της ανάγνωσης: όψεις της αναγνωστικής περιπέτειας στη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και τη θεατρική παράσταση, Αθήνα, Ύψιλον/Βιβλία, 2021.
- Μάμετ Ντέιβιντ, Προς τον ηθοποιό: αλήθειες και ψέματα, συμβουλές και αποτροπές, Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2001.
- Μέγιερχολντ, Β. Ε.(1982). Κείμενα για το θέατρο (μετάφραση, επιμέλεια: Αντώνης Βογιάζος). Αθήνα: Ιθάκη.
- Μουρ Σόνια, Το σύστημα Στανισλάβσκι: η επαγγελματική εκπαίδευση ενός ηθοποιού, (μτφ. Ανδρέας Τσάκας), Αθήνα, Παρασκήνιο, 2001.
- Μπάρμπα Εουτζένιο, Το χάρτινο κανό: ένας οδηγός προς την θεατρική ανθρωπολογία, (μτφ. Κωνσταντίνος Θέμελης), Αθηνα, Δωδώνη, 2008.
- Μπρουκ, Πίτερ, Η ανοιχτή πόρτα. Σκέψεις πάνω στην τέχνη του θεάτρου (μτφ. Μαρία Φραγκουλάκη), Αθήνα, Κοάν, 2007.
- Novarina Valere, Γράμμα στους ηθοποιούς υπέρ Λουί Ντε Φινές, (μτφ. Βασίλης παπαβασιλείου, Αθήνα, Άγρα, 2003.
- Ντιντερό Ντενί, Το παράδοξο με τον ηθοποιό, Πρόλογος Βασίλης Παπαβασιλείου, (µτφ.Αιµίλιος Βέξης), Αθήνα, Πόλις, 1995.
- Όιντα Γιόσι, Ο ακυβέρνητος ηθοποιός, (Πρόλογος Πήτερ Μπρουκ, μτφ Ελένη Παπαχριστοπούλου, Θοδωρής Τσαπακίδης), Αθήνα, Κοάν, 2001
- Pezin Patrick (ed), Le livre des exercises a l’ usage des acteurs, Saussan, L’ Entretemps, 2002.
- Στανισλάβσκι Κονσταντίν, Ένας ηθοποιός δημιουργείται, Αθήνα, Δαμιανός, 2013
Προτεινόμενα συγγράμματα
Λεοντάρης Γιάννης, Ναρκοπέδια της ανάγνωσης: όψεις της αναγνωστικής περιπέτειας στη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και τη θεατρική παράσταση, Αθήνα, Ύψιλον/Βιβλία, 2021.
Μάμετ Ντέιβιντ, Προς τον ηθοποιό: αλήθειες και ψέματα, συμβουλές και αποτροπές, Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2001.
|
Τα μαθησιακά αποτελέσματα για τον φοιτητή που αξιολογείται επιτυχώς στο μάθημα, περιλαμβάνουν τα εξής επίπεδα μάθησης
1. Τη γνώση
Στο πεδίο της θεωρίας: Αρχικά τίθεται υπό συζήτηση η έννοια της σκηνικής έκθεσης σε αντιπαράθεση με την κινηματογραφική παρουσία, καθώς και η σχέση ανάμεσα στην αναλυτική σκέψη και την λειτουργία του τυχαίου στη δουλειά του ηθοποιού στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Επίσης, ο φοιτητής/τρια κατανοεί τις διαφορές ανάμεσα στη φύση της δουλειάς του ηθοποιού στα δύο μέσα, ως προς τη χρονικότητα, τον χώρο και τη λειτουργία εκφραστικών εργαλείων όπως η φωνή, το πρόσωπο, το σώμα. Τέλος, συζητά ζητήματα που σχετίζονται με τα όρια της θεατρικής σκηνής καθώς και με την ρευστότητα των ορίων ανάμεσα στον επαγγελματία ηθοποιό και τον ηθοποιό ως κοινωνικό υποκείμενο, ως επιτελεστική παρουσία. Επίσης ο φοιτητής/τρια εισάγεται στις βασικές αρχές της υποκριτικής τέχνης μέσω συνοπτικής ανασκόπησης απόψεων σημαντικών παιδαγωγών του θεάτρου (Στανισλάβσκι, Μέγιερχολντ, Γκροτόφσκι, Μπρουκ, Όιντα, Μπάρμπα κ.α.).
Στο πεδίο της εφαρμογής: -Αναγνωρίζει τα πάσης φύσεως ερεθίσματα που δίνονται επί σκηνής από το εξωτερικό περιβάλλον, το σκηνικό χώρο και τους συμπαίκτες, διευρύνοντας την κιναισθητική του απόκριση (kinaesthetic response). -Προσδιορίζει και επινοεί συγκεκριμένα «σημεία αυτοσυγκέντρωσης» κατά τη διάρκεια των θεατρικών αυτοσχεδιασμών μαθαίνοντας έτσι να βρίσκεται διαρκώς εν εγρηγόρσει. -Αναζητά την συγκεκριμένη και εστιασμένη απεύθυνση του θεατρικού λόγου και επιδιώκει τη συγκεκριμένη θεατρική δράση. -Πειθαρχεί σε συνθήκες ομαδικής δράσης. -Είναι σε θέση να αναγνωρίζει βασικά εργαλεία του θεατρικού αυτοσχεδιασμού.
2. Την καλλιτεχνική έκφραση
-Εξασκεί συνειδητά και συστηματικά επί σκηνής τις αισθήσεις του, με στόχο την αποφυγή της σκηνικής εσωστρέφειας. –Αφηγείται ένα απόσπασμα λογοτεχνικού κειμένου μπροστά σε ακροατήριο. -Ερμηνεύει θεατρικά ένα τραγούδι στο πλαίσιο συγκεκριμένης σκηνικής συνθήκης.
|
Ο τελικός βαθμός αξιολόγησης προκύπτει από συνδυασμό της επίδοσης στη γραπτή εξέταση και τις σκηνικές εφαρμογές (70% ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΔΟΣΗ ΚΑΙ 30% ΓΡΑΠΤΗ ΕΞΕΤΑΣΗ).
- Τελική ατομική και ομαδική παρουσίαση με τη μορφή πρακτικών σκηνικών εφαρμογών.
Η αξιολόγηση είναι ατομική και εξετάζει το βαθμό πληρότητας της καλλιτεχνικής κατάρτισης του φοιτητή βάσει των παρακάτω κριτηρίων:
- Διαθεσιμότητα και εργατικότητα κατά τις πρόβες προετοιμασίας
- Ικανότητα αφομοίωσης σκηνικών οδηγιών
- Σκηνική διαχείριση λογοτεχνικού κειμένου
- Σκηνικά αντανακλαστικά επικοινωνίας
- Σκηνική διαχείριση συναισθηματικού φορτίου μέσω της ερμηνείας ενός τραγουδιού.
Στα καλλιτεχνικά μαθήματα, ειδικά στους τομείς της Υποκριτικής και της Σκηνοθεσίας, τα κριτήρια αξιολόγησης τα κριτήρια εμπεριέχουν πάντοτε ένα βαθμό υποκειμενισμού. Για να αποφευχθεί ο κίνδυνος αδικιών ή έντονου υποκειμενισμού, οι αξιολογήσεις και οι παρατηρήσεις γίνονται δημόσια κατά τη διάρκεια των μαθημάτων. Επίσης, στην αρχή του εξαμήνου οι φοιτητές πληροφορούνται τα ειδικά κριτήρια αξιολόγησης που ισχύουν για το συγκεκριμένο μάθημα.
- Γραπτή εξέταση κατά την οποία αξιολογείται η θεωρητική κατάρτιση των φοιτητών πάνω σε βασικές αρχές της θεωρίας της Υποκριτικής τέχνης οι οποίες διδάχθηκαν στο μάθημα και περιέχονται στην προτεινόμενη βιβλιογραφία. Η εξεταστέα ύλη του μαθήματος γνωστοποιείται στους φοιτητές εγκαίρως.
- Αδάμου Χριστίνα (επιμ.), Ο ηθοποιός ανάμεσα στη σκηνή και την οθόνη, Αθήνα, Καστανιώτης, 2008.
- Barba, E. & Savarese. N, Η Μυστική Τέχνη του Ηθοποιού, Αθήνα, Κοαν, 2008.
- Braun, Ed. (2016) Meyerhold on Theater. London: Methuen.
- Dusigne, J-F. (2002). Από το Θέατρο Τέχνης στην τέχνη του θεάτρου. Επιλογή και απόδοση: Μάγια Λυμπεροπούλου. Πάτρα: ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ Πάτρας.
- Λεκόκ Ζακ, Το ποιητικό σώμα, Αθήνα, Κοάν, 2005.
- Λεοντάρης Γιάννης, Ναρκοπέδια της ανάγνωσης: όψεις της αναγνωστικής περιπέτειας στη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και τη θεατρική παράσταση, Αθήνα, Ύψιλον/Βιβλία, 2021.
- Μάμετ Ντέιβιντ, Προς τον ηθοποιό: αλήθειες και ψέματα, συμβουλές και αποτροπές, Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2001.
- Μέγιερχολντ, Β. Ε.(1982). Κείμενα για το θέατρο (μετάφραση, επιμέλεια: Αντώνης Βογιάζος). Αθήνα: Ιθάκη.
- Μουρ Σόνια, Το σύστημα Στανισλάβσκι: η επαγγελματική εκπαίδευση ενός ηθοποιού, (μτφ. Ανδρέας Τσάκας), Αθήνα, Παρασκήνιο, 2001.
- Μπάρμπα Εουτζένιο, Το χάρτινο κανό: ένας οδηγός προς την θεατρική ανθρωπολογία, (μτφ. Κωνσταντίνος Θέμελης), Αθηνα, Δωδώνη, 2008.
- Μπρουκ, Πίτερ, Η ανοιχτή πόρτα. Σκέψεις πάνω στην τέχνη του θεάτρου (μτφ. Μαρία Φραγκουλάκη), Αθήνα, Κοάν, 2007.
- Novarina Valere, Γράμμα στους ηθοποιούς υπέρ Λουί Ντε Φινές, (μτφ. Βασίλης παπαβασιλείου, Αθήνα, Άγρα, 2003.
- Ντιντερό Ντενί, Το παράδοξο με τον ηθοποιό, Πρόλογος Βασίλης Παπαβασιλείου, (µτφ.Αιµίλιος Βέξης), Αθήνα, Πόλις, 1995.
- Όιντα Γιόσι, Ο ακυβέρνητος ηθοποιός, (Πρόλογος Πήτερ Μπρουκ, μτφ Ελένη Παπαχριστοπούλου, Θοδωρής Τσαπακίδης), Αθήνα, Κοάν, 2001
- Pezin Patrick (ed), Le livre des exercises a l’ usage des acteurs, Saussan, L’ Entretemps, 2002.
- Στανισλάβσκι Κονσταντίν, Ένας ηθοποιός δημιουργείται, Αθήνα, Δαμιανός, 2013
Λεοντάρης Γιάννης, Ναρκοπέδια της ανάγνωσης: όψεις της αναγνωστικής περιπέτειας στη λογοτεχνία, τον κινηματογράφο και τη θεατρική παράσταση, Αθήνα, Ύψιλον/Βιβλία, 2021.
Μάμετ Ντέιβιντ, Προς τον ηθοποιό: αλήθειες και ψέματα, συμβουλές και αποτροπές, Αθήνα, Εκδόσεις Πατάκη, 2001.
